شبیه سازی پروتکل مسیریابی DSR با NS2
پروژه شبیه سازی پروتکل مسیریابی DSR در شبکه ادهاک یا منت را با نرم افزار شبیه ساز NS2 آماده کردیم که در ادامه به معزفی این شبکه و روند کار پروتکل DSR می پردازیم. تصاویری از خروجی پروژه نیز در ادامه صفحه قرار داده شده است.
شبکه های سیار موردی (MANET)
در دو دهه اخیر شبکه های سیار موردی مورد توجه محققان قرار گرفته است. برپایی این شبکه ها نیاز به زیر ساخت و مدیریت یکپارچه ندارد. همچنین نودها در این شبکه ها می توانند آزادانه حرکت کنند. حرکت نودها موجب تغییر توپولوژی شبکه می شود و تغییر توپولوژی به نوبه خود مسیریابی در این شبکه را دشوار می سازد. تا به حال صدها پروتکل مسیریابی برای این شبکه های پیشنهاد شده است.
پروتکل های مبتنی بر تقاضا:
پروتکل های مبتنی بر تقاضا هنگام خرابی مسیر با اجرای دوباره فاز کشف مسیر و یا بازیابی محلی مسیر سعی می کنند که مشکل خرابی مسیر را برطرف سازند. اما عدم بهینگی مسیر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در پست بعدی پروژه شبیه سازی شده ای را معرفی خواهیم کرد که در آن مقاله، عدم بهینگی مسیر را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
توضیحات بیشتر و تصاویری از خروجی پروژه شبیه سازی پروتکل مسیریابی DSR با نرم افزار NS2 در ادامه مطلب.
در پروتکل های مبتنی بر تقاضا تنها هنگام نیاز و بنا به درخواست فرستنده مسیری بین مبدا و مقصد ایجاد می شود. ایجاد مسیر توسط ارسال سیل آسای بسته های درخواست مسیر در شبکه صورت می گیرد. بنابراین مسیر ایجاد شده در لحظه نخست از لحاظ تعداد گام بسیار نزدیک به مسیر بهینه در شبکه می باشد. با گذشت زمان و حرکت نودها توپولوژی شبکه تغییر می کند. تغییر توپولوژی ممکن است به گوه ای باشد که منجر به خرابی لینک های مسیر نشود اما بتوان تعدادی از نودهای اضافی موجود در مسیر را حذف کرده و مسیر کوتاه تری بین مبدا و مقصد ایجاد نمود.
بهینگی مسیر در شبکه سیار موردی:
در ابتدا مسیر ایجاد شده بین مبدا و مقصد بهینه می باشد. اما با گذر زمان و تغییر توپولوژی شبکه بهینگی مسیر از بین می رود چون با قرار گرفتن نود های C و S در برد رادیویی یکدیگر می توان نود ها a و b را از مسیر حذف کرد و مسیر چهار گامی بین مبدا و مقصد را با یک مسیر دو گامی جایگزین نمود. پروتکل های مبتنی بر تقاضا غالبا پس از خرابی مسیر سعی در ترمیم آن دارند و عدم بهینگی مسیر های فعال را نادیده می گیرند.
پروتکل مسیریابی DSR:
در پروتکل مسیریابی مبتنی بر تقاضای DSR هر نود با قرار گرفتن در حالت بدون قاعده و شنود بسته های ارسالی همسایه های خود سعی می کند که نود های اضافه موجود در مسیر را حذف کرده و مسیر را کوتاه کند. اما قرار گرفتن نودها در حالت بدون قاعده و شنود تمامی بسته های ارسالی از طرف همسایه ها موجب مصرف انرژی و ایجاد سربار پردازشی می شود.
تصاویری از خروجی شبیه سازی پروتکل مسیریابی DSR در محیط NS2:
تصویر خروجی ۲:
تصویر خروجی ۳:
تصویر خروجی ۴:
تصویر خروجی ۵:
تصویر خروجی ۶:
مشاهده ویدئو در این باره